Verzamelwoede en Brownies

Als het op recepten aankomt dan heb ik een beetje een verzamelwoede. Ik heb zo een heel schriftje vol met heerlijke recepten waarvan ik de helft nog nooit gemaakt heb. Ik grijp altijd terug naar de klassiekers waarvan ik weet dat ze werken. Hoog tijd om hier verandering in te brengen. Ik heb voor mijzelf een doel gesteld. Binnen minder dan een maand word ik er 26. Voor mijn 27ste levensjaar wil ik op zijn minst 12 nog niet geprobeerde recepten uit dit schriftje uittesten. Eentje per maand lijkt mij wel haalbaar.
Bij deze volgt dus mijn eerste experiment, Brownies.

Mijn fototoestel werkt niet altijd even goed meer, dit is de beste foto die ik heb kunnen nemen (ik weet wat ik voor mijn verjaardag ga vragen aan de echtgenoot:-)).

Ingrediënten:

150 g  chocolade
125 g boter (op kamertemperatuur)
1 eetlepel cacaopoeder
80 g suiker
4 eieren
50 g amandelpoeder
50 g amandelschilfers


Werkwijze:

(ik ging stap voor stap foto's plaatsen maar helaas zijn deze allemaal wazig uitgedraaid, die durf ik hier niet te posten.)

• Breek de chocolade in kleine stukjes en laat smelten au bain-marie.
• Voeg de boter bij de chocolade.
• Scheid het eiwit van de dooiers.
• Klop de eierdooiers met de suiker gedurende 3 minuten, voeg er dan de cacao aan toe, het amandelpoeder, de amandelschilfers en voeg er de gesmolten chocolade bij.
• Klop het eiwit zeer stijf, meng het voorzichtig met de chocoladeroom.
• Giet de bereiding in een bakvorm en bak 35 minuten op 180°C.
• Laat afkoelen vooraleer je de brownies uit de vorm neemt, snijd het gebak in vierkantjes.

Ik heb mijzelf laten gaan en nog een kleine versiering in Witte chocolade aangebracht. Dit nieuwjaarscadeautje van mijn nonkel moest dan ook dringend eens getest worden:

De ronde kom en dop mogen in de microgolfoven (niet het  deksel en de spuitmondjes) dus heb ik dat even geprobeerd. Ik heb het helemaal gevuld met witte chocolade en 30 seconden op volle kracht in de microgolfoven gedaan. Dan heb ik er met een lepel ingeroerd en telkens 10 seconden op volle kracht in de microgolf, waarna ik er weer in roerde enzoverder tot de chocolade helemaal gesmolten was. Dan heb ik het kleinste spuitmondje dat erbij zat genomen en mij laten gaan met kriskras lijntjes te tekenen op de brownies. 

Conclussie:

Dit zijn echt lekkere brownies. Ik heb ze nog nooit zo zacht in het midden gekregen en ze smaken heerlijk naar chocolade met een subtiele amandeltoets. Dit is voor herhaling vatbaar. Ik zou ze zelfs durven geven als cadeau aan iemand.